Przeciwdziałanie zjawisku wykluczenia społecznego stało się współcześnie jednym z głównych wyzwań Unii Europejskiej . To ona ma kluczowy wpływ na badania i realizowaną w zakresie tego problemu politykę. Ekskluzja społeczna stała się dziedziną badań, która nabiera coraz większego znaczenia m.in. z uwagi na globalne dążenia do zrównoważonego rozwoju.

Punktem wyjścia prowadzonych badań jest zwrócenie uwagi na kwestie partycypacji w życiu społecznym oraz identyfikacja jednostek, które z różnych powodów nie mogą zintegrować się ze społeczeństwem. Przeważnie jest to brak określonych zasobów, jednak nie wynikających jedynie z ubóstwa materialnego.

Wykluczenie rozpatruje się zatem w kategoriach nieuczestniczenia lub niezdolności do partycypacji w wydarzeniach zbiorowych społeczności, do której się przynależy. Chodzi tu o aspekty nie tylko życia społecznego, ale także gospodarczego i kulturalnego.

W literaturze przedmiotu koncepcja ekskluzji społecznej często utożsamiana jest z nierównościami społecznymi, dyskryminacją oraz zaistnieniem w społeczności grupy osób tworzących tzw. kategorię underclass (Nowak 2012). Trudno podać jedną definicję wykluczenia społecznego. W pewnej systematyzacji pomocne jest zaproponowane ujęcie znaczeń ekskluzji w 3 grupach definicyjnych (Raczkowska, Gruziel 2018).

Całość artykułu do pobrania w linku poniżej.