John Bowlby jest ojcem teorii przywiązania, ma ona bardzo duży wpływ na prawidłowy rozwój dziecka i jego umiejętności radzenia sobie z różnymi sytuacjami w życiu. Zacznijmy od tego, czym jest przywiązanie? Przywiązanie to podstawowa potrzeba nawiązania więzi emocjonalnej. Wczesna relacja między matką a dzieckiem lub inną osobą, która zastępuje stałego opiekuna, znacząco może wpływać na to, w jaki sposób dziecko będzie tworzyć kolejne relacje
w życiu. Dzięki bezpiecznej więzi będzie widziało świat jako pozytywne
i bezpieczne miejsce, rozwinie się emocjonalnie. Jeśli dziecko będzie miało bezpieczną i trwałą więź z matką (głównym opiekunem), będzie w stanie stworzyć zdrową relację z innymi.
4 TYPY PRZYWIĄZANIA
- Styl bezpieczny
Dziecko doświadcza z opiekunem poczucia bezpieczeństwa. Oznacza to, że opiekun, najczęściej matka jest dla dziecka dostępna, wrażliwa, przewidywalna, zaspakaja jego potrzeby. Dzięki takiej relacji dziecko buduje w sobie już od samego początku poczucie własnej wartości.
2. Styl lękowo – ambiwalentny
Ten styl powstaje gdy dziecko doświadcza niepewności, co do dostępności matki (opiekuna). Nie jest pewny czy będzie ona pomocna w sytuacji, gdy będzie jej potrzebować (raz jest dostępna,a raz nie). Przez takie sytuacje maluch odczuwa duży lęk. Objawia się to tym, że gdy główny opiekun wraca do dziecka po rozłące te przywiera do rodzica i potrzebuje dłuższego czasu, żeby się uspokoić lub okazuje gniew i złość. Takie dzieci bardzo często są zalęknione i płaczliwe. Jako osoby dorosłe mogą czuć się niedocenione i mieć skłonność do przesadzania.
3. Styl unikający
Rozwija się gdy dziecko nie ma zaufania do opiekuna, jest przekonane, że zostanie odtrącone. Takie dzieciaczki są bardzo często karane,
a opiekunowie bardzo dużo od nich wymagają, są bardzo krytyczni. Takie dziecko nie doznaje troski od głównego opiekuna, w związku
z tym też nie szuka z nim kontaktu, nie ufa mu i samodzielnie uczy się radzić ze swoimi problemami. Takie osoby, gdy są już dorosłe, mają trudność z zaufaniem wobec partnera, są kontrolujące i nie radzą sobie z trudnymi emocjami.
4. Styl zdezorganizowany
Do takiego stylu przywiązania dochodzi, gdy matka dba i troszczy się
o dziecko, a jednocześnie stosuje wobec niego przemoc psychiczną lub fizyczną. Można powiedzieć, że opiekun jest jednocześnie źródłem ciepła i źródłem zagrożenia. Przez zdezorganizowany styl przywiązania, dziecko ma niską samoocenę i zniekształcony obraz siebie. Takie dzieci mogą być lękliwe i nieśmiałe.
Co zrobić , żeby nasze dzieci rozwinęły bezpieczny styl przywiązania? Podstawą jest to, żebyśmy byli wrażliwi na potrzeby naszego dziecka, reagowali w miarę szybko na jego płacz, dużo przytulali i nosili. Ważne jest rodzicielstwo bliskości.
Powodzenia!
